De 7 beste aanvallende trio's aller tijden

Dit was een ongelooflijk moeilijke zeven om samen te stellen, dus besloot ik een systeem te bedenken waardoor ik wat meer vertrouwen zou krijgen in mijn uiteindelijke selecties en de volgorde ervan.

Dat systeem was om elk trio op tien te rangschikken op basis van hoe goed de drie spelers individueel waren (of zijn) en hoe goed/effectief ze samen spelen, wat een totaal van twintig oplevert. Er zijn geen bonuspunten voor een lang leven. De enige voorwaarde was dat ze minstens een seizoen samen moesten hebben gespeeld en dat er tussen de eerste en de tweede plaats enkele eervolle vermeldingen zouden staan.

Hier zijn onze 7 best aanvallende trio's aller tijden:

7. Lieve schat

Als je met zo'n voorste drie begint, zou dat een indicatie moeten zijn van het concurrentieniveau in deze zeven en de eervolle vermeldingen. Pele Pepe en Coutinho vormden tien jaar lang het aanvallende trio van Santos, waarvan Santos het grootste deel doorbracht als de beste clubploeg ter wereld. Pepe was de oudste van de drie en opereerde links wijd. Pele was natuurlijk de beroemdste en meest getalenteerde voetballer ter wereld en hij had de neiging om op een enigszins teruggetrokken nummer 10-positie te opereren achter de baby van de groep Antonio Wilson Vieira Honorio, beter bekend als Coutinho.

In termen van de enorme aantallen scoorde Pepe 405 doelpunten in 750 wedstrijden voor Santos. Coutinho scoorde 370 doelpunten in 457 wedstrijden voor de club en Pele scoorde 643 doelpunten in 656 wedstrijden voor de Braziliaanse giganten. Er valt niet veel meer te zeggen over Pele. We hebben hele video's gewijd aan de man, dus we zullen een beetje praten over Pepe en Coutinho. Pepe was een sensationele dribbelaar die ongelooflijk direct was en over een daverend schot beschikte. Coutinho was misschien wel een nog betere dribbelaar die een uitstekende chemie genoot met Pele en die zowel met zijn voet als met zijn hoofd meedogenloos voor het doel stond.

Samen wonnen ze 19 trofeeën in 10 jaar, waaronder twee Intercontinental Cups, en ze moeten in deze zeven trofeeën voorkomen.

6. Di Stefano Puskas

25 oktober 1960: de Spaanse voetballer Alfredo di Stefano, een van 's werelds grootste aanvallers, draait een bal met één vinger tijdens de Spaanse teamtraining in Roehampton ter voorbereiding op ...

Het is moeilijk om het Real Madrid-team uit het midden van de late jaren vijftig buiten de beste voetballijst te houden, en deze is daarop geen uitzondering. Alfredo Di Stefano is de beste voetballer die ooit het beroemde witte shirt van Real Madrid heeft gedragen. Ferenc Puskas is de derde grootste spits aller tijden en Hector Rial is misschien wel een van de meest onderschatte en over het hoofd geziene spelers in de geschiedenis van het voetbal.

wie heeft het laagste percentage lichaamsvet

Net als bij Pele hebben we eerder vaak over Di Stefano en Puskas gesproken, dus we zullen ons hier op Rial concentreren. Enigszins vergelijkbaar met Di Stefano Rial was een Argentijn wiens carrière hem van zijn geboorteland Argentinië naar Colombia en uiteindelijk Real Madrid bracht. Ook was Rial, net als zijn landgenoot, enigszins moeilijk vast te pinnen als een productieve aanvallende speler wiens superieure techniek en motor hem vaak erg diep lieten vallen.

Rial en Di Stefano maakten deel uit van alle vijf opeenvolgende Europa Cup-titels van Real, maar de latere komst van Puskas betekende dat dit trio slechts drie seizoenen samen doorbracht, maar ze maakten van doelpunten maken een kunstvorm gedurende die drie jaar en waren opmerkelijk succesvol.

5. Moreno Pedernera

Dit was precies de inzending waar ik het meest aan twijfelde, simpelweg omdat River Plate's allesoverwinnende kant van de jaren veertig beroemd was met een front vijf en geen front drie. Maar aangezien twee van die vijf zeer duidelijke vleugelspelers waren en de andere drie grotendeels samen opereerden in centrale aanvalsrollen, denken we dat ze meer dan geschikt zijn.

Als speerpunt van een team met de bijnaam La Maquina – of ‘de Machine’ – speelden deze drie vijf jaar samen. Pedernera was de grootste ster in het Argentijnse voetbal, een ogenschijnlijk onaantastbaar technisch en tactisch genie, bijgenaamd ‘de Meester’, wiens ernstige blessure en daaropvolgende overlopen naar Colombia een dolk in het hart van het Argentijnse voetbal vormden. Moreno wordt door sommigen beschouwd als de grootste Argentijnse voetballer aller tijden en Labruna was een briljante en instinctieve centrumspits die naar believen doelpunten scoorde.

4. Beste Charlton

Julian Alvarez

Manchester United-speler George Best tijdens een wedstrijd tegen Northampton Town UK op 7 februari 1970.

Het lijkt belachelijk dat een drietal, bestaande uit George Best Bobby Charlton en Denis Law, alle winnaars van de Ballon d'Or, slechts vierde zouden worden, maar dat is waar hun gecombineerde totaal hen plaatste. Bijgenaamd de ‘United Trinity’ of de ‘Holy Trinity’ en vereeuwigd door een standbeeld van alle drie buiten Old Trafford, speelden deze drie vandaag tien jaar samen.

Charlton was de talisman die het meest natuurlijk begaafd was en Law het meest productief. Tussen 1964 en 1968 wonnen alle drie de Ballon d'Or toen United in 1968 hun eerste Europa Cup won. Ondanks zijn tekortkomingen was dat seizoen van George Best, die 32 doelpunten scoorde vanaf de flank, terwijl Charlton er twintig scoorde en Law nog eens tien.

3. Puskás Kocsis

In termen van hoe goed ze samen speelden, scoorde geen enkel trio zo hoog als deze drie, die we een perfecte 10 gaven. Wat hun individuele talenten betreft, Puskas – de enige man die twee keer in deze zeven voorkomt – hebben we al gezegd dat we tot de drie beste spitsen aller tijden behoren. Sandor Kocsis was iets minder begaafd, maar nog productiever voor het nationale team en misschien wel de beste aanvallende kopbal in de geschiedenis, en Nandor Hidegkuti veranderde de manier waarop voetbal werd gespeeld. voor altijd.

In een team dat gebouwd was op de filosofie dat elke speler naadloos over kon gaan van verdediging naar aanval en omgekeerd, speelden Puskas en Kocsis als centrumspits, maar ze waren geen statische nummer 9, zoals typerend was voor hun tijd. Hidegkuti was de spil en de reden waarom de Magische Magyaren van Hongarije ruim vijf jaar lang de beste nationale teams ter wereld bleven misleiden. Als je hem tegenhoudt, kun je dit team tegenhouden, maar weinigen kwamen in de buurt.

Een wonderbaarlijk intelligente voetballer die als centrale verdediger geen idee had of hij in zijn teruggetrokken rol regelmatig chaos veroorzaakte en zijn nauwkeurige passes waren een droom voor twee van de meest dodelijke aanvallers die het spel ooit heeft gezien.

2. Ronaldo – Rivaldo – Ronaldinho

Rivaldo neemt deel aan de Legend Star China Tour op 24 juli 2018 in Guangzhou, China.

Omdat ze zeer hoog scoren op het gebied van zowel individueel talent – ​​opnieuw allemaal Ballon d’Or-winnaars – als hun chemie/effectiviteit samen – nadat ze het WK hebben gewonnen – zullen weinigen van jullie verrast zijn door de opname van het beroemde aanvallende trio van Brazilië uit het begin van de jaren 2000. Liefdevol bekend als de drie R's hadden ze vier jaar samen in het nationale team moeten doorbrengen tussen het debuut van de baby van de groep Ronaldinho in 1999 en de laatste cap van Rivaldo in 2003, maar in werkelijkheid was het veel minder.

Ronaldo was de beste van het stel. Dankzij de perfecte mix van tempo, kracht en vaardigheid werd hij zevende in onze lijst van de beste voetballers aller tijden. Zijn hoogtepunt kwam eigenlijk vóór Ronaldinho's internationale debuut en blessures zorgden ervoor dat hij in 2000 en 2001 geen interlands won. Het is 2002 dat deze drie het best herinnerd kunnen worden, toen ze een onstuitbaar aanvallend trio vormden op het WK.

Ronaldo en Rivaldo hadden vier jaar eerder allebei finalisten verloren, maar met de toevoeging van Ronaldinho waren ze niet te verslaan in Zuid-Korea en Japan. Ronaldo scoorde acht doelpunten in zeven wedstrijden en won daarmee de Gouden Schoen. Rivaldo was de tweede topscorer van het toernooi met vijf en Ronaldinho scoorde twee doelpunten en twee assists. Alle drie de spelers zijn uitgeroepen tot Team van het Toernooi.

0. Eervolle vermeldingen

carrière pga-geldlijst

Er stonden zoveel trio's op onze oorspronkelijke shortlist dat ik je dood zou vervelen als ik ze hier allemaal zou noemen. In plaats daarvan selecteren we enkele van de meest opvallende en enkele die het hoogst scoorden op basis van onze rangschikking op basis van 20 criteria.

Mogelijk het meest ongelukkige trio dat niet te zien was, waren Anton Schall Matthias Sindelar en Josef Bican, die in de jaren dertig de voorste drie van het Oostenrijkse Wunderteam vormden. Sindelar is mogelijk de grootste vooroorlogse voetballer van allemaal, of in ieder geval onze favoriet. Als meester-tacticus met uitmuntende techniek was hij de sterman van Oostenrijk. Bican was een meedogenloze doelpuntenmaker die de Olympische sprinters kon verslaan en de minst bekende van het trio – Schall – scoorde 27 doelpunten uit 28 interlands voor zijn land.

Dan is er Gre-No-Li, de informele term voor de Zweedse aanvallers Gunnar Gren Nils Liedholm en Gunnar Nordahl, die vier jaar samen bij AC Milan doorbrachten. Nordahl was de beste van het stel, zo ongeveer de perfecte centrumspits, maar ze konden alle drie terecht omschreven worden als wereldklasse.

Het versnellen van de zaken Het meest obscure trio op onze shortlist was misschien wel de meest productieve Atletico Mineiro-aanvaller Mario de Castro Jairo en Said, gezamenlijk bekend als het Trio Maldito, terwijl de Nederlandse aanvaller van Cruijff Rensenbrink en Rep uit 1974 hoog moest scoren.

Meer recentelijk zat het twee seizoenen tellende trio van Manchester United, Cristiano Ronaldo Wayne Rooney en Carlos Tevez, boordevol talentenergie en honger, terwijl de hoogst scorende huidige drie te danken waren aan PSG en de gevarieerde talenten van Edinson Cavani, Kylian Mbappe en Neymar.

Dit zijn slechts onze meest opmerkelijke eervolle vermeldingen, maar we zouden graag enkele van uw suggesties en ongetwijfeld verontwaardiging horen in de commentaren – maar voordat we daar aan toe komen – is er nog de kleine kwestie van de eerste plaats….

1. Messi Suárez

Leo Messi van FC Barcelona reageert tijdens de La Liga-wedstrijd tussen FC Barcelona en Athletic Club de Bilbao in Camp Nou op 29 september 2018 in Barcelona, ​​Spanje

Hoe controversieel het ook is, het gebruik van onze criteria voor het meten van zowel de individuele talenten als de effectiviteit van de cohesie als trio om een ​​totaalscore te geven die niemand hoger scoorde dan Barcelona's drie seizoenen durende combinatie van Lionel Messi, Luis Suarez en Neymar.

Gedurende een groot deel van deze tijd zou redelijkerwijs kunnen worden beargumenteerd dat de drie voorste spelers van Barcelona uit drie van de vier beste spelers ter wereld bestonden, of op zijn minst drie van de vier beste aanvallers. Onder leiding van de grootste voetballer die ooit heeft geleefd, begon de genialiteit in 2014 met de komst van Luis Suarez. Tegen die tijd was Neymar al een seizoen in Camp Nou.

In drie seizoenen scoorden Messi Suarez en Neymar samen in totaal 364 doelpunten. We gaven ze negens voor zowel individueel talent als collectieve uitmuntendheid en een gecombineerde score van 18 maakt ze volgens onze inschatting het grootste aanvallende trio in de voetbalgeschiedenis.