De 7 beste Back Fours aller tijden

We hadden onlangs behoorlijk wat succes en positieve feedback op een video waarin we de zeven grootste aanvallende trio's aller tijden bekijken. Er waren veel interessante suggesties voor vergelijkbare video's die we konden maken, van de beste centrale verdedigers tot de beste middenvelders, maar degene waar we vandaag naar gaan kijken is de beste back fours.

It’s worth noting that only really since the early 1960’s have back fours become common place which is good news for many of you since you often tell me off for including anyone from before the 1990’s. De back four-regel is slecht nieuws voor een aantal grote Italiaanse verdedigingslinies, hoewel het land vaak een voorliefde heeft voor een back five.

Net als bij onze video over aanvallende trio's hebben we een lijst gemaakt van meer dan 25 fantastische back fours en deze vervolgens gerangschikt op 10 voor individuele talenten en op 10 voor hoe goed ze als eenheid functioneerden, waarbij hun algehele score van 20 bepaalde wie in de hoofdrol speelde en waar ze speelden. De achterste vier van Griekenland op het EK 2004 scoorden bijvoorbeeld zeer hoog voor hun prestaties als geheel, maar niet zo hoog voor hun individuele talenten. Ook net als de vorige keer is een lang leven geen factor die bijdraagt, maar de achterste vier moeten minstens één seizoen of één groot toernooi samen hebben gespeeld.

Hier zijn onze 7 beste back fours aller tijden

7. Kennedy Hansen Lawrenson

We hebben gewoon een aantal behoorlijk briljante back fours weten te verslaan om de zevende plaats te behalen in deze zeven en we zullen kijken naar de eervolle vermeldingen tussen de eerste en tweede plaats, zoals gebruikelijk bij de back four van Liverpool uit het midden van de jaren tachtig. Hansen was de beste van het stel, een centrale verdediger van wereldklasse met een briljant spelbegrip, maar beide centrale verdedigers waren comfortabel met het uithalen van de bal vanaf de achterkant. Kennedy was een echte uitlaatklep op links, terwijl Neal een onvermoeibare en intelligente rechtsback was. In hun vier jaar samen won het kwartet drie titels in de Eerste Divisie, drie League Cups, een Europa Cup en een Charity Shield.

6. De Boer Blind Rijkaard

Jurgen Klinsmann (L) uit West-Duitsland en Frank Rijkaard uit Nederland tijdens een ronde van 16 wedstrijden van de FIFA Wereldbeker 1990.

Dit is de meest controversiële opname in deze zeven en we zullen uitleggen waarom. Ik was behoorlijk streng bij het samenstellen van deze lijst door alleen de achterste vieren op te nemen, en het hier genoemde kwartet is een beetje een ongewoon geval. Verre van een conventionele back four zou je kunnen stellen dat het een back three was, bestaande uit De Boer Blind en Reiziger, terwijl Rijkaard soms in een iets geavanceerdere rol als sweeper opereerde. We hebben besloten dat een sweeper moet meetellen als onderdeel van een achterlijn en daarom komt deze Ajax-verdediging uit het midden van de jaren negentig binnen.

Alle Nederlandse internationals die respectievelijk 42, 72, 73 en 112 interlands voor hun land wonnen, scoorden hoog op individueel niveau. Ondanks dat hij op het punt stond met pensioen te gaan, was Frank Rijkaard nog steeds de opvallende speler. Een wonderbaarlijk intelligente en complete voetballer tussen hem en Frank de Boer Ajax beschikte over twee verdedigers met uitzonderlijk technisch vermogen die beiden sublieme balpassers waren.

Blind was op dat moment ook een veteraan, maar hij had nog steeds een fantastisch uithoudingsvermogen en diende als aanvoerder van het team, terwijl Reiziger een enorm tempo had, ondanks dat hij niet zo defensief of technisch bekwaam was. Dit kwartet bracht eigenlijk maar één seizoen samen door, maar won in dat seizoen wel de Eredivisie Champions League en de Johan Cruijff Schaal treble.

5. Maldini Nesta Stam

Je kunt je voorstellen hoe hoog dit kwartet scoorde op het gebied van individueel vermogen. Alle vier waren van wereldklasse en dat is geen term die we lichtvaardig gebruiken. Maldini Nesta en Cafu waren allemaal lange bedienden van AC Milan, maar Jaap Stam bracht slechts twee seizoenen door in San Siro, wat betekent dat deze vier slechts twee seizoenen samen doorbrachten.

snelste hattrick in epl

Gedurende die tijd had de club waarschijnlijk niet zoveel succes als je zou verwachten, hoewel ze er heel dichtbij kwamen. Ze wonnen de Italiaanse Super Cup en eindigden als tweede in de Serie A in beide seizoenen, verloren van Liverpool in de Champions League-finale van 2005 en Barcelona in de halve finale van de Champions League van 2006.

WK 2014 Nederland

Maldini was een eersteklas student van het spel met een onberispelijke defensieve stamboom. Je zou dezelfde beschrijving kunnen gebruiken om Alessandro Nesta te beschrijven, die ondanks zijn blessureproblemen een van de beste centrale verdedigers aller tijden is. Stam was gewoon een defensieve kolos wiens grootte, snelheid en kracht hem zo moeilijk te verslaan maakten en Cafu leek drie longen te hebben met zijn buitengewone uithoudingsvermogen, waardoor hij een nachtmerrie was voor elke tegenstander langs die rechterflank.

4. Facchetti Guarneri Picchi

(R) Luca Moretti van FC Internazionale in actie tijdens de wedstrijd tussen FC Internazionale U17 en AC Milan U17 in Centro Sportivo Interello Giacinto Facchetti op 30 september 2018 in…

Een viertal dat begin jaren zestig de basis vormde van Inter Milans beroemde ‘Grande Inter’-kant. Vijf jaar lang was dit kwartet typisch Italiaans. Neem niets weg van hun voetbaltalenten. Vooral Facchetti was misschien wel de eerste echt grote aanvallende vleugelverdediger van Europa, maar verdedigend waren ze alle vier zo scherpzinnig. In termen van hun pure defensieve soliditeit zouden we in de verleiding komen om deze vier te benoemen als de beste back four aller tijden.

Facchetti was een echte bedreiging die ervan hield om op links naar voren te bombarderen. Guarneri was een ijzersterke centrale verdediger. Picchi gebruikte zijn uitzonderlijke spelkennis om als veegmachine te opereren en Burgnich kreeg de bijnaam 'de Rots', dus we laten je raden wat voor type speler hij was. Onder leiding van Helenio Herrera droegen deze vier spelers in slechts vijf jaar tijd bij aan drie Serie A-titels, twee Europa Cups en twee Intercontinental Cups.

3. Breitner Schwarzenbeck Beckenbauer

We gaan de top drie in en we hebben het nu over een aantal serieus ondoordringbare back fours. Op de derde plaats staat de West-Duitse verdediging die tussen 1971 en 1977 bestond uit Paul Breitner, Hans-Georg Schwarzenbeck, Franz Beckenbauer en Berti Vogts. Drie van die vier kwamen voor in onze positionele grootste aller tijden en zelfs de minst bekende – Schwarzenbeck – was een zeer talentvolle centrale verdediger.

Beckenbauer, ook wel bekend als de Keizer, is de grootste verdediger aller tijden en is zijn carrière op het centrale middenveld begonnen. Een briljante lezer van het spel, die technisch zo dapper was en een uitstekende passer van de bal als we het hebben over veegmachines in het voetbal, niemand komt in de buurt. Breitner was een onvermoeibare linksback die alles kon, terwijl Vogts zo consistent was als maar kan en aan de rechterkant zoveel energie-intelligentie en atletisch vermogen leverde.

Samen wonnen ze het WK in 1974, terwijl iedereen behalve Vogts nog veel meer samen won bij Bayern München.

2. Lizarazu Blanc Desailly

Voormalig voetballer Bixente Lizarazu tijdens de voetbalwedstrijd van 2018 tussen Frankrijk 98 en Fifa 98 op 12 juni 2018 in de U Arena in Nanterre nabij Parijs, Frankrijk

Nogmaals man-voor-man wat een ongelooflijk spelerskwartet is dit. De laatste vier van Frankrijk, die opeenvolgende grote trofeeën wonnen op het WK van 1998 en het EK van 2000, waren allemaal van topklasse. Bij linksback kon Lizarazu dagenlang rennen. Blanc, een gigantisch bekeerde aanvallende middenvelder, bracht een combinatie van klasse en techniek naar de achterlijn. Desailly was een rots die weigerde zich op de grond of in de lucht te laten verslaan en Thuram is een van de beste rechtsbacks die de game ooit heeft gezien.

Toen deze vier samen speelden, verloor Frankrijk nooit een wedstrijd en dat is ongelooflijk. Ze kwamen binnen enkele centimeters van de top van deze zeven.

0. Eervolle vermeldingen

maak de Conference League als Chelsea de finale van de Conference League wint

Het is op dit punt dat ik je enkele van de combinaties vertel die onze shortlist hebben gehaald en jij gaat naar de reacties en vertelt me ​​alle combinaties die ik ben vergeten, waarvan ik er misschien een paar over het hoofd heb gezien en waarvan ik sommige gewoon niet zo hoog waardeer als jij.

Een van de vier backs die je misschien had verwacht, was wellicht Arsenal's kwartet Winterburn Adams Bould en Dixon, die slechts een half punt achter de zevende plaats stonden. In Engeland blijven de recente back fours van Cole Terry Carvalho en Ferreira bij Chelsea en Evra Vidic Ferdinand en Neville bij Manchester United beide opgenomen.

De meest recente van allemaal waren de vier van Real Madrid, Marcelo Varane Ramos en Carvajal, die volgens ons nipt superieur zijn aan Marcelo Pepe Ramos en Carvajal.

De Griekse back four uit 2004, die in de inleiding werden genoemd, werd geacht groot succes te hebben gehad met hun ongebruikelijke tactische aanpak toen de Grieken een schokkende Europese titel boekten. Dat gold ook voor de achterste vier van Brazilië, Nilton Santos, Orlando Bellini en Djalma Santos, die de ruggengraat vormden van hun WK-succes in 1962.

Dit zijn slechts enkele van onze bijzonder eervolle vermeldingen. We horen graag uw suggesties, maar eerst is er de kleine kwestie van de eerste plaats...

1. Maldini Baresi Costacurta

Franco Baresi van AC Milan woont de Serie A 2018 bij

Als het op verdedigen aankomt, doen de Italianen het beter. Het is dan ook logisch dat deze zeven worden aangevoerd door een Italiaanse backline en één met vier van de beste verdedigers die een paar schoenen hebben aangetrokken. Paolo Maldini, die comfortabel tot de grootste verdedigers ooit behoort, is de enige man die twee keer in deze zeven voorkomt. Franco Baresi, van wie we zouden beweren dat hij verdedigend zelfs nog beter aanvoerder was bij AC Milan. Costacurta was een compromisloze en intelligente centrale verdediger, terwijl Tassotti gewoon een briljante allround rechtsback was.

Naast twee groten aller tijden en twee verdedigers van wereldklasse, speelden deze vier briljant als eenheid. Er wordt hier geen rekening gehouden met een lange levensduur, maar als dat wel het geval was, zouden ze nog comfortabeler als beste uit de bus zijn gekomen. Ze speelden elf jaar samen, gedurende welke tijd ze een buitengewoon begrip ontwikkelden.

Onder Arrigo Sacchi begon Milan een buitengewoon urgent spel te spelen, waarbij hun verdediging een waanzinnige aanpak aannam door de jacht van de tegenstander in groepen te persen en te proberen ze buitenspel te spelen. Het was bizar om te zien, maar ongelooflijk effectief.

Tussen 1988 en 1995 won Milan onder eerst Sacchi en vervolgens Fabio Capello driemaal de Europa Cup en verloor tweemaal finalisten.