Teemu Pukki, Arsenal-legende en 7 spelers die je bent vergeten, speelden voor Celtic

Wie heeft ooit gezegd dat je niet van de ene op de andere dag een nieuwe ploeg kunt opbouwen?

Toen het aantal nieuwe Celtic-transfers in de zomer van 2021 de dubbele cijfers bereikte, ging de komst van Liel Abada Kyogo Furuhashi Carl Starfelt en Filipe Jota gepaard met veel onheilspellende voorspellingen. Nu er zoveel nieuwe gezichten arriveerden, zeiden de cynici dat het minstens een seizoen of twee zou duren voordat Ange Postecoglou deze bonte bende van onbekende omvang zou transformeren in een team dat het woord waardig is.

Zo'n tien maanden later is Celtic in alle opzichten slechts één overwinning verwijderd van het terugpakken van de kroon uit de klauwen van Old Firm-rivaal Rangers.

Bovendien is de overgrote meerderheid van de vele signeersessies sinds de benoeming van Postecoglou een daverend succes geweest.

Maar rekrutering is niet altijd het sterke punt van Celtic geweest, zoals je zult ontdekken...

Celtic-transfers die je wilt vergeten

Teemu Pukki

De vlotvoetige Fin is misschien wel een van de meest productieve centrumspitsen die zijn beroep ten zuiden van de grens uitoefent – ​​Pukki scoorde 77 doelpunten in 163 wedstrijden sinds hij in 2018 vanuit Brondby naar Norwich City kwam – maar weinigen zouden dat ooit hebben gezien dit kwam toen de spits moeite had om zich aan te passen aan het tempo en de kracht van het leven in de goudvissenkom in Glasgow.

Ik tekende Teemu, voormalig Hoops-baas Neil Lennon vertelde het BBC herinnerend aan Pukki’s noodlottige verhuizing van £ 3 miljoen bijna tien jaar geleden.

Maar in die omgeving was het misschien gewoon te vroeg voor hem en het werkte niet zoals we wilden.

Carlton Cole

Als een overstap naar Celtic te vroeg kwam voor Pukki, dan kwam het waarschijnlijk te laat voor de voormalige Engelse international Cole. De voormalige doelman van Chelsea en West Ham United weigerde in de zomer van 2015 de interesse van MLS-clubs om een ​​tweejarig contract te tekenen bij de Hoops, maar dit bleek een klassiek geval van uitstel van het onvermijdelijke.

Omdat Cole na slechts acht maanden, vijf wedstrijden en één doelpunt – tegen Stranraer uit de lagere klasse in de Schotse beker – zijn koffers pakte en aan boord ging van een vlucht naar Sacramento.

Wat de transfers van Celtic betreft, deze kun je het beste vergeten.

Colin Kazim-Richards

De 35-jarige Kazim-Richards wacht waarschijnlijk een carrière in de reisbranche als hij eindelijk zijn laarzen inlevert. Omdat er maar weinig spelers zijn die zoveel clubs hebben vertegenwoordigd – in heel veel landen – als iemand die doelpunten heeft gemaakt in Frankrijk, Nederland, Turkije, Griekenland, Brazilië en Mexico.

Kazim-Richards kortstondige periode in het groen-wit in 2016 betekende een tussenperiode bij Feyenoord en Coritiba. Het duurde slechts drie weken voordat Brendan Rodgers, toen hij de taak overnam van Ronny Deila bij Parkhead, besloot dat de voormalige Blackburn Rovers-man de taak niet aankon.

Tyler Blackett

Er werden grote dingen verwacht toen Blackett in 2015 uitgeleend werd na een seizoen semi-regulier voetbal in het eerste elftal onder Louis van Gaal bij Manchester United. De veelzijdige linksbenige centrale verdediger viel na een moeilijk debuut tegen Aberdeen, dat echt de toon zette voor zijn tijd in Glasgow's East End.

United overwoog naar verluidt Blackett halverwege het seizoen opnieuw op te roepen, zo groot was zijn gebrek aan kansen onder Deila. Nu 28 speelt de voormalige Nottingham Forest-man aan de andere kant van de Atlantische Oceaan bij FC Cincinnati.

Het is duidelijk dat Celtic-transfers niet altijd slagen, zelfs als ze er op papier uitzien als een geïnspireerd stukje zakendoen.

Freddie Ljungberg

Een andere speler die net als Cole ver over zijn hoogtepunt in Schotland arriveerde. Ljungberg was 33 toen hij bij Celtic zijn schitterende optredens in het rood-wit van Arsenal op papier zette, slechts een verre herinnering. En als de Hoops hoopten dat Ljungberg de impact van een andere Zweedse legende zou kunnen evenaren – nadat hij het nummer zeven shirt van Henrick Larsson had geërfd – hadden ze het helaas mis.

Natuurlijk was het frustrerend om niet meer te spelen, Ljungberg toegelaten tot de Dagelijks record destijds.

Diomansy Kamara

Mogelijk geïnspireerd door het succes van Craig Bellamy, die halverwege het seizoen aankwam, keerde Celtic in de winter van 2010 terug voor een nieuwe uit de gratie geraakte Premier League-aanvaller. Het is eerlijk om te zeggen dat Kamara niet met dezelfde sepia-getinte nostalgie wordt herinnerd op Celtic Way.

De huurling van Fulham maakte duidelijk dat hij de kans zou hebben aangegrepen om een ​​permanent contract te tekenen. Na slechts twee doelpunten in negen Premiership-wedstrijden koos Celtic er begrijpelijkerwijs voor om Fulhams vraagprijs van £ 2,5 miljoen niet te halen.

Jeremy Aliadière

Eén ding dat dit zelden geziene septet ons zou moeten leren, is dat als het gaat om het contracteren van aanvallers voor kortetermijncontracten, het trackrecord van Celtic veel te wensen overlaat. Aliadiere, een nieuwe Arsenal-huurder, sloot zich aan bij de Bhoys op zoek naar voetbal in het eerste elftal. Het feit dat hij slechts twee maanden later – na een paar vergeetbare optredens – weer onderweg was, vertelt zijn eigen verhaal.

Ik dacht; ‘Wauw, wat een kans om naar zo’n grote club te gaan’, vertelde Aliadiere praatSPORT in 2018.

Plots kocht de club nog een spits (Maciej) Zurawski. En toen, net voordat de transferperiode afliep, zei manager Gordon Strachan tegen mij; ‘We hebben deze speler gekocht. En omdat je alleen maar uitgeleend bent, krijgt hij meer kansen dan jij.’

Ik heb meteen mijn zaakwaarnemer gebeld en het is ons gelukt om voor nog een seizoen op huurbasis naar West Ham te verhuizen. Ik was ontdaan om te vertrekken.