Jose Mourinho is niet iemand die zijn uiterste best doet om Pep Guardiola te prijzen. Maar in dit geval moet de voormalige coach van Manchester United, Chelsea en Tottenham Hotspur accepteren dat de baas van Man City één ding heel goed heeft gedaan.

Het kostte Guardiola zes jaar om eindelijk de felbegeerde Champions League-trofee in de wacht te slepen met het Etihad Stadium-tenue.



En voor Mourinho is het geen toeval dat Man City eindelijk de hand op 'Ol Big Ears' kreeg, nadat de voormalige baas van Barcelona en Bayern München de behoefte aan meer dan alleen kleine technici en tempobepalende passmasters accepteerde.

Het langverwachte Europese succes van Man City, Guardiola's oude La Liga-rivaal, vertelt De Telegraaf kwam grotendeels tot stand doordat de Spanjaard zowel de ‘fysieke’ als de technische breedgeschouderde reuzen als Erling Haaland Rodri en Manuel Akanji omarmde, waardoor zijn zijde een andere dimensie kreeg.

Arsenal FC tegen Burnley FC - Premier League' title='Jose Mourinho vindt het echt leuk hoe Arteta een troef van £20 miljoen heeft getransformeerd bij Arsenal

Jose Mourinho begroet Pep Guardiola en Mikel Arteta

Denkend aan hoeveel Champions League-jaren Man City niet succesvol was en het verschil in het seizoen waarin ze wel succesvol waren, mijmert Mourinho.

En ik ga meteen één kant op. Kijk naar de lichamelijkheid.

Mikel Arteta, voormalig assistent-coach van Guardiola in het Etihad Stadium, lijkt een blad uit het draaiboek van zijn oude mentor te hebben gehaald. Dat 0-0 gelijkspel tussen Arsenal en City – voor sommigen een patstelling die slapeloosheid geneest, maar een intrigerende tactische strijd voor degenen die de kijk van Arrigo Sacchi op het spel delen – doet misschien denken aan twee ploegen die elk vier centrale verdedigers hadden, zonder dat er een orthodoxe vleugelverdediger in zicht was.

Kijk naar Manchester City. Kijk naar Arsenal om maar twee voorbeelden te geven, aldus de ervaren Portugees.

Hoeveel centrale verdedigers hebben ze in het team? Soms hebben ze er zes. Uit principe. Dan spelen ze op andere posities. Ze spelen rechtsback, linksback en spelen op het middenveld. Maar ze spelen met vijf of zes centrale verdedigers op het veld.

Waarom? Ze voelen de behoefte aan defensieve stabiliteit en defensieve compactheid.

Met slechts 26 doelpunten in 33 Premier League-wedstrijden – opnieuw een nul tijdens de 2-0 overwinning van zaterdag op Wolves – kunnen we zeggen dat de aanpak van Arteta vruchten afwerpt. Het lijkt erop dat de beschermeling van Pep een vleugje Mourinho-achtige meedogenloosheid in zich draagt. Het succes van Arsenal is niet alleen gebaseerd op hun vloeiende frontlinie, maar ook op een uitstekend defensief record.

Jakub Kiwior groeit als linksback

Mourinho is onder de indruk van de manier waarop Arteta Jakub Kiwior – een centrale verdediger van beroep – heeft gebruikt als een linksback die het gevoel heeft dat de Poolse international vaak de voorkeur krijgt boven de meer technische maar soms lichtgewicht Oleksandr Zinchenko vanwege zijn vermogen om duels te winnen en spelhervattingen te verdedigen.

We hebben besloten om hem binnen te halen (van Spezia in januari 2023) omdat we geloofden dat welke speler we ook zouden contracteren, hij de rol zou spelen die hij tijd nodig zou hebben. En dat was het geval Arteta legt Kiwior nu indrukwekkend uit na een trage start van het leven in de hoofdstad.

En we hebben het hem om twee redenen moeilijk gemaakt. Eén omdat hij nog niet zoveel minuten heeft gespeeld. En de tweede omdat we hem vroegen om op een positie te spelen waar hij nog nooit eerder heeft gespeeld.

Het is dus alsof je William Saliba als vleugelverdediger plaatst en zegt; Daar gaan we. Ga morgen optreden en doen wat we moeten doen!’. En ik denk dat (Kiwior) zich heel goed heeft aangepast.

Ik denk dat hij steeds beter speelt. Je kunt zien dat hij het vertrouwen verdient en fysiek is hij beter. Hij begrijpt de rol veel beter en hij is echt goed geweest.