7 managers die nooit voetbal hebben gespeeld

De meest gebruikelijke route naar voetbalmanagement is, niet verrassend, nadat je een profvoetballer bent geweest en vervolgens overgaat naar coaching en management. Het is in de loop der jaren steeds duidelijker geworden dat iemands vaardigheden op het veld absoluut geen invloed hebben op iemands talenten in de dug-out, en sommige van de beste managers in het wereldvoetbal waren op dit moment echt middelmatig of slechter dan middelmatige spelers zelf.

Deze video is meerdere keren aangevraagd en behoorde vaak tot de topreacties. Normaal gesproken zou dat mij ertoe aanzetten om de video vrij snel te maken, maar ik heb het uitgesteld omdat ik in september 2017, toen dit kanaal nog maar een paar maanden oud was, een video maakte over zeven managers die nutteloos waren als spelers. Omdat er echter zoveel verzoeken zijn geweest en ik niet zou willen dat ik de wangedrochten uit mijn eerste video's over iemand zou zien, besloot ik door te bijten en uiteindelijk te gehoorzamen.

Om de twee video's te onderscheiden, zijn dit zeker geen managers die onzin waren als voetballers. Dit zijn managers die letterlijk geen enkel competitief voetbal speelden. Zelfs semi-prof- of academievoetbal bepaalt jou uit deze zeven, dus er zal geen Brendan Rodgers zijn, geen Maurizio Sarri en geen Arrigo Sacchi. Dit is een zeven die evenveel, zo niet minder speelervaring heeft dan degenen onder jullie die deze video bekijken.

Hier zijn 7 managers die nog nooit voetbal hebben gespeeld:

grootste deel aan de broer

7. Avram Grant

Je moet zeggen dat het, als je alleen maar naar Avram Grant kijkt, op de een of andere manier niet bijzonder verrassend lijkt om te horen dat hij nooit voetbal heeft gespeeld. Waarschijnlijk het meest bekend bij onze kijkers vanwege zijn vriendschap met Roman Abramovich en heeft hij de leiding gehad over Chelsea. Grant is al 47 jaar werkzaam in het voetbalmanagement, ondanks het feit dat hij pas 64 is.

Zijn familie kwam uit Polen, waar ze een behoorlijk zware paar decennia hadden, hoewel dat een serieus understatement zou zijn. Het gezin vluchtte uit Polen naar de Sovjet-Unie om de gaskamers te vermijden, maar werd door de Sovjets naar Siberië verbannen, waar het grootste deel van het gezin stierf. Ze vestigden zich na de oorlog in Israël, waar Grant werd geboren en hij begon het jeugdteam van zijn geboortestad Hapoel Petah Tikva te coachen toen hij nog maar 18 jaar oud was.

Hij vervulde die rol de volgende 14 jaar voordat hij werd aangesteld als eerste teambaas van de club. Hij heeft fantastisch werk geleverd door een einde te maken aan de 25 jaar durende ballingschap van Petah Tikva uit de topklasse, waarbij hij bijna een toptitel won en hun eerste Israëlische beker won. Succes bij Maccabi Tel Aviv en Maccabi Haifa volgde voordat Grant in 2002 werd aangesteld als manager van het Israëlische nationale team. Israël slaagde er niet in zich te kwalificeren voor Euro 2004 of het WK 2006 en Grant verliet het nationale team om technisch directeur te worden in Portsmouth.

Vervolgens nam hij de functie van voetbaldirecteur bij Chelsea over en twee maanden later werd hij na het vertrek van Jose Mourinho aangesteld als eerste teammanager. Roman Abramovich overhandigde zijn vriend een vierjarig contract na een ongeslagen reeks van achttien wedstrijden, maar na nederlagen in de finales van zowel de League Cup als de Champions League werd zijn contract aan het einde van het seizoen beëindigd. Grant heeft sindsdien leiding gegeven aan onder meer Portsmouth West Ham en Ghana en meest recentelijk was hij kortstondig interim-baas van de Indiase Super League-club NorthEast United FC.

6. Brian Kerr

Brian Kerr hoofdcoach van de Faeröer tijdens persconferentie na de UEFA EURO 2012 Groep C-kwalificatiewedstrijd tussen Italië en de Faeröer in het Artemio Franchi-stadion op 7 september 2010 in…

Een andere voormalige nationale teambaas Brian Kerr leidde de Republiek Ierland van 2003 tot 2005, ondanks dat hij zelf als speler nooit echt uit woede een bal had getrapt. Kerr realiseerde zich al vroeg dat hij, ondanks zijn interesses in voetbal en boksen, in beide niet bedreven genoeg was om prof te worden. Dus op 13-jarige leeftijd begon hij met coachen, waarbij zijn eerste baan de Crumlin United onder-11-ploeg was.

urel Land stad

In 1974 nam hij de functie van manager van het Shamrock Rovers B-team over voordat hij reserveteammanager en uiteindelijk assistent-manager in Shelbourne werd. In 1986 begon Kerr een tienjarige liefdesrelatie met St Patrick's Athletic, waar hij tot op de dag van vandaag nog steeds aanbeden wordt. Kerr leidde St Pats niet alleen naar een Leinster Cup-titel en een eerste toptitel sinds 1956, hij investeerde ook persoonlijk in de club en hielp bij de fondsenwerving om liquidatie te voorkomen, door bijna hun hele ploeg te verkopen en een tweede landstitel te winnen.

Ierland rekruteerde Kerr om hun jeugdteams te coachen, die nog nooit eerder een grote trofee hadden gewonnen, maar onder leiding van Kerr wonnen ze zowel de Europese kampioenschappen onder 18 als onder 16 en wonnen ze brons op de Wereldkampioenschappen jeugd in 1997. Door deze prestaties werd hij benoemd tot de opvolger van Mick McCarthy bij het nationale team, maar de vereniging bleek van korte duur nadat hij er niet in slaagde zich te presenteren voor het EK van 2004 of het WK van 2006. Later beheerde hij de Faeröer van 2009 tot 2011, maar is sindsdien buiten beheer.

5. Andere villa's-Boas

Een van de bekendste niet-spelende managers in het wereldvoetbal. Tot aan zijn verhuizing naar Chelsea leek alles wat Andre Villas-Boas aanraakte in goud te veranderen. Villas-Boas was de achterkleinzoon van een Portugese aristocraat en had op 16-jarige leeftijd een Engelse grootmoeder uit Stockport. Hij woonde in hetzelfde flatgebouw als Porto-manager Bobby Robson. Na een ruzie tussen de twee vroeg Robson Villas-Boas om zich bij zijn coachingsteam aan te sluiten.

volle gang nieuw seizoen 3

Hij verwierf op 17-jarige leeftijd een UEFA C-coachlicentie, een B-licentie op 18-jarige leeftijd en zowel een A- als een pro-licentie op 19-jarige leeftijd. Na een korte periode als technisch directeur van het nationale team van de Britse Maagdeneilanden werd Villas-Boas de assistent-manager van Jose Mourinho en volgde hem van Porto naar Chelsea en Inter Milan. Tien jaar geleden begon hij aan zijn eigen managementtraject, waarbij Academica op 31-jarige leeftijd de club van de laatste plaats naar de elfde plaats bracht met tien punten voorsprong op degradatie.

Dat waarschuwde senior figuren bij Porto, die Villas-Boas al goed kenden, en hij kwam in 2010 bij de club als manager. In één seizoen dat hij de leiding had, won Villas-Boas een viervoud, waaronder een Primeira Liga-titel en werd de Europa League de jongste manager die een grote Europese trofee heeft gewonnen. Villas-Boas had toen minder ontzagwekkende periodes bij Chelsea en Tottenham, misschien een geval van iets te veel te jong, en hij nam het roer over bij Marseille in de zomer na periodes in Rusland en China.

4. Ron Noades

1 december 1998: Brentford-voorzitter en manager Ron Noades op het oefenterrein in Brentford, Engeland. Verplicht krediet: Jamie McDonald

Terwijl alle anderen in deze zeven tot nu toe managers waren die begonnen met het coachen van de zeer jonge Ron Noades, was de route naar het management een heel andere. Op dit punt moet worden opgemerkt voor het geval het niet al duidelijk is dat deze zeven niet echt in een bepaalde volgorde staan. De in Londen geboren Ron Noades bezat verschillende golfclubs in het zuidoosten van Engeland. Hij is echter vooral bekend vanwege zijn samenwerking met een aantal voetbalclubs.

Noades was gedurende een periode van meer dan drie decennia eigenaar van Southall Wimbledon Crystal Palace en Brentford. Zijn beste prestatie op Wimbledon was het aannemen van Dave Bassett, hoewel Noades vertrok voordat hij de vruchten van die benoeming plukte. Hij leidde Crystal Palace naar het meest succesvolle tijdperk in de geschiedenis van de club, waar hij een FA Cup-finale bereikte en derde werd in het hoogste klassement dankzij opnieuw een goede aanstelling in de vorm van Steve Coppell.

Naast enkele goede afspraken maakte Noades echter ook enkele nogal ongebruikelijke… vooral hijzelf. Hij fungeerde alleen als zaakwaarnemer bij Crystal Palace, terwijl de degradatie van het team al was bevestigd, wat misschien minder ongebruikelijk was, maar hij besloot zichzelf permanent de topbaan te geven bij Brentford. Eerlijk gezegd begeleidde hij de Bees wel naar promotie vanuit de Derde Klasse en naar veiligheid in de Tweede Klasse voordat hij in 2000 aftrad als voorzitter en manager. Hij verkocht zijn meerderheidsbelang in 2006 en stierf in 2013 aan longkanker, ondanks dat hij niet-roker was.

3. Bill Struth

Ongetwijfeld de meest succesvolle manager die nog nooit gevoetbald heeft in termen van gewonnen trofeeën. Bill Struth is de op één na meest succesvolle manager in de geschiedenis van het Europese voetbal. De Schotse baas won 30 trofeeën in 34 jaar als eerste teammanager bij Rangers, wat betekent dat hij alleen landgenoot Alex Ferguson achterlaat in de trofee-inzet. Struth, geboren in Edinburgh, concurreerde als professioneel hardloper tot zijn dertigste, toen hij begon met coachen, eerst bij Hearts en later bij Clyde.

In 1914 trad hij in dienst bij Rangers als assistent-manager en zes jaar later werd hij de tweede manager van het eerste elftal van de club nadat de eerste – William Wilton – verdronk bij een bootongeluk. Toen hij toen 45 was, zou hij het team blijven leiden tot hij 79 was, slechts twee jaar voor zijn dood. Gedurende die tijd won Struth 18 Schotse League-titels, 10 Scottish Cups en 2 Scottish League Cups. Niet slecht voor een gepensioneerde hardloper die nooit voetbal heeft gespeeld. Sinds 2005 is een buste van Struth te zien buiten de Bill Struth-hoofdtribune in Ibrox.

duurste transfers - ouder dan 30 jaar

2. Leonardo Jardim

MONTPELLIER FRANKRIJK - 5 oktober: Leonardo Jardim-hoofdcoach van Monaco aan de zijlijn tijdens de reguliere seizoenswedstrijd Montpellier V Monaco Franse Ligue 1 in Stade de la Mosson op ...

Waarschijnlijk de meest spraakmakende manager in het wereldvoetbal op dit moment, die het spel nog nooit heeft gespeeld. Leonardo Jardim heeft tussen 2014 en 2018 fantastisch werk geleverd bij Monaco. Jardim, geboren in Venezuela uit Portugese ouders, verhuisde met zijn familie naar Madeira toen Jardim nog heel jong was. Hij volgde een opleiding tot P.E. leraar die kinderen coacht, een damesteam en zelfs handbal.

Zijn managementcarrière begon op 27-jarige leeftijd toen hij een baan kreeg als assistent-manager bij de plaatselijke club Camacha op Madeira. Een paar jaar later kreeg hij de topbaan die hij vijf jaar bekleedde voordat hij zich aansloot bij rivalen op het vasteland, Chaves. Hij won promotie naar het tweede niveau met Chaves voordat hij bij Beira-Mar kwam, met wie hij dit keer opnieuw promotie won naar de Primeira Liga.

Met een groeiende reputatie in het Portugese spel was Jardim's volgende club Braga, waar hij als derde eindigde voordat hij naar Olympiakos vertrok. Hij keerde terug naar Portugal om zich bij Sporting te voegen voordat hij in 2014 werd overgenomen door Monaco. Jardim faciliteerde de opkomst van verschillende jonge spelers in de kleine stadstaat en eindigde als derde in elk van zijn eerste twee seizoenen voordat hij een Ligue 1-titel won. Mensen als Fabinho Bernardo Silva en Kylian Mbappé speelden een hoofdrol voor Monaco toen ze de titel wonnen en de halve finales van de Champions League bereikten voordat die ploeg stukje bij beetje werd ontmanteld. Jardim verliet Monaco na een slechte start in oktober 2018, maar keerde in januari 2019 terug nadat zijn vervanger Thierry Henry het nog slechter deed.

1. Carlos Alberto Parreira

Een aantal werkelijk geweldige voetballers, van Didier Deschamps tot Mario Zagallo en Franz Beckenbauer, hebben als manager het WK gewonnen, maar slechts één man heeft de meest gewaardeerde trofee in het voetbal gewonnen, ondanks dat hij de sport nooit heeft beoefend. Die man is Carlos Alberto Parreira, die ook de onderscheiding heeft dat hij zes verschillende WK-finales heeft meegemaakt, wat meer is dan welke andere manager dan ook.

Net als Jardim is Alberto Parreira opgeleid als P.E. leraar en toen de Ghanese regering bij het Braziliaanse ministerie van Buitenlandse Zaken had navraag gedaan over een coach, werd het bericht doorgestuurd naar de staatsuniversiteit van Rio. De universiteit raadde een van haar slimste leerlingen aan, de 23-jarige Carlos Alberto Parreira, en in 1968 werd hij manager van het Ghanese nationale team.

Parreira speelde een cruciale rol in de ontwikkeling van het voetbal in Ghana en het land is nu een krachtpatser binnen het Afrikaanse voetbal. Een managementnomade Parreira is sindsdien 25 keer benoemd, hoewel niet door 25 verschillende clubs of landen die vaak meerdere perioden bij teams hebben. Zijn beste prestatie kwam ongetwijfeld in 1994 toen hij Brazilië naar de eerste wereldtitel sinds 1970 in de Verenigde Staten leidde en ook voor 1994 werd uitgeroepen tot World Soccer Magazine Manager of the Year. De nu 76-jarige Parreira leidde voor het laatst Zuid-Afrika op het WK van 2010 en diende later als technisch directeur, maar het lijkt erop dat hij het management sinds 2012 heeft verlaten.

Estevao