7 voetballers die sinds 2017 de grootste uit de gratie zijn gevallen

Zoals het gezegde luidt: wat omhoog gaat, moet ook naar beneden komen. Soms, wanneer een voetballer voorbestemd lijkt te zijn om groots te worden, laten de wielen los en tuimelen ze terug naar de aarde.

We keken naar 7 voetballers die de wereld aan hun voeten hadden en vervolgens uit elkaar vielen.

7. Mesut Özil

Mesut Özil is 33 jaar oud, dus ik zou accepteren dat je in een tijdsbestek van vijf jaar vanaf een 28-jarige leeftijd een zekere mate van terugval mag verwachten van de meeste spelers op topniveau. Dat gezegd hebbende, is Özil iemand die nooit bekend heeft gestaan om zijn fysieke bekwaamheid – sterker nog, hij staat bekend om zijn lakse maniertjes, nonchalance en omdat hij is gebouwd als een vel A4-papier – wat betekent dat we mogen verwachten dat hij op zijn 33e net zo goed presteert als op zijn 28e. Zelfs als je extreem liefdadig bent, is het duidelijk dat de val van Özil sinds 2017 niet in de eerste plaats te wijten is aan zijn leeftijd. zelfs als de op een na oudste opname in deze zeven.

Özil was in 2017 zo'n beetje op het toppunt van zijn kunnen wat betreft zijn tijd bij Arsenal. Geen enkele speler creëerde dat kalenderjaar meer kansen in de Premier League en alleen Kevin De Bruyne had meer assists dan Mesut Özil. Hij scoorde zelfs twaalf doelpunten tijdens het seizoen 2016/2017, waardoor dit het meest productieve seizoen uit Özils carrière werd.

Özil had tijdens zijn verblijf in Engeland echter zowel intern als extern nooit gebrek aan critici, en na het vertrek van Arsène Wenger begon het bergafwaarts te gaan voor de Duitser. Toen Alexis Sánchez in januari 2018 naar Manchester United vertrok, bleef Özil aan, maar misschien was het voor iedereen beter geweest als ook hij de club had verlaten.

De speeltijd van Özil werd korter onder Unai Emery en vervolgens drastisch onder zijn voormalige teamgenoot Mikel Arteta, die Özil uiteindelijk uit zijn groepsfaseselecties in de Premier League en Europa League verliet, wat sommigen in verband brachten met zijn kritiek op de Chinese regering en hun behandeling van Oeigoerse moslims, een claim waar Arsenal zich publiekelijk van distantieerde. Ik heb geen idee of dat verband hield met het versnelde vertrek van Özil bij Arsenal, wat schandelijk zou zijn, maar niet ongelooflijk als het waar was, maar Özil was op dat moment zeker geen bomen aan het uittrekken op het veld. Iets meer dan een jaar geleden verliet Özil Arsenal en verhuisde naar Fenerbahce in de Turkse Super Lig, een competitie die op de 20e plaats staat in de UEFA-competitiecoëfficiënten, waar hij slechts negen doelpunten en drie assists scoorde in 37 optredens en vorige maand werd hij ook uitgesloten van hun selectie.

In wezen is Özil in slechts vijf jaar uitgegroeid van waarschijnlijk de op een na beste spelmaker in de Premier League – naar iemand die door een Turkse Super Lig-club in crisis naar de wildernis is verbannen, en ik denk niet dat dit in de eerste plaats te danken is aan het feit dat hij 33 is.

6. Samuel Umtiti

Het zijn vaak spelers en aanvallers met flair die de meest dramatische valpartijen ondergaan, terwijl verdedigers de neiging hebben om wat geleidelijker mee te denderen. De hoogtepunten zijn misschien iets lager, maar het is minder waarschijnlijk dat hun carrières in een grote vlammenzee opgaan. Ik weet niet of je kunt zeggen dat de carrière van Samuel Umtiti in een vuurbal is opgegaan, aangezien hij voorlopig nog steeds onder contract staat bij FC Barcelona, ​​maar hij is zeker uit de gratie gevallen als je bedenkt waar hij vijf jaar geleden stond.

Een sensatie bij Lyon Umtiti kwam in 2016 op 22-jarige leeftijd bij Barcelona en was toen al een senior Frans international. Een onmiddellijk succes in Camp Nou Umtiti sloot zich onmiddellijk aan bij Gerard Pique en vormde een werkelijk indrukwekkend partnerschap dat jeugd- en ervaringsgrootte en atletisch vermogen combineerde en twee contrasterende stijlen die gewoon klikten. Umtiti speelde meer dan 40 wedstrijden in elk van zijn eerste twee seizoenen in Catalonië en hij maakte in 2017 zelfs deel uit van de FIFPro World XI-selectie. In 2018 was Umtiti een van de belangrijkste mannen van Frankrijk op het WK, waar hij een cruciale winnaar scoorde tegen België en in elke wedstrijd begon behalve de laatste groepswedstrijd van Frankrijk toen Didier Deschamps zijn team wisselde.

Die zomer tekende Umtiti een gigantisch nieuw vijfjarig contract bij Barcelona, ​​maar op dat moment begon het behoorlijk snel bergafwaarts te gaan voor de Fransman. Voorafgaand aan het WK had hij een knieblessure opgelopen die door een operatie verholpen had kunnen worden, maar hij koos ervoor om niet te opereren, zodat hij op het WK kon optreden. Het volgende seizoen beperkten herhaalde herhalingen van die knieblessure Umtiti tot slechts 15 optredens in het eerste elftal.

Umtiti heeft sinds het seizoen 2017/2018 in geen enkel seizoen twintig wedstrijden gespeeld. Hij is nu 28 jaar oud en kreeg door sommige supporters nogal onterecht de schuld van het vertrek van Lionel Messi uit Camp Nou vanwege zijn naar verluidt zeer hoge lonen. Ondanks dat hij van Umtiti af wilde, gaf Barca hem dit seizoen tot 2026 een nieuw contract dat hen – door zijn loon over een langere periode uit te breiden – de vrijheid gaf om Ferran Torres te contracteren.

Het is het soort inventieve boekhoudtruc dat Barca in de eerste plaats in zulke ernstige financiële problemen heeft gebracht en nu gaan er geruchten dat Umtiti weigert te vertrekken, omdat hij eerst zijn geschiktheid in Catalonië wil bewijzen. Dat kan lastig blijken te zijn met een gebroken teen. Daarom staat Umtiti momenteel buitenspel, maar zelfs als hij fit is, staat hij ver achter in de defensieve pikorde van Xavi. Op 28-jarige leeftijd zou Umtiti dicht bij het toppunt van zijn krachten als centrale verdediger moeten zijn, maar de afgelopen vijf jaar is hij uitgegroeid van een van de meest gewaardeerde verdedigers ter wereld tot een ongewenste albatros om de nek van Barcelona.

5. Max Meijer

Opgemerkt moet worden dat er een aantal spelers zijn waarvan sommigen van jullie misschien hadden verwacht dat ze in deze zeven zouden voorkomen, zoals Daniel Sturridge, Mario Gotze Shinji Kagawa Jack Wilshere Mario Balotelli Ross Barkley en misschien zelfs Anthony Martial en Gareth Bale die – hoewel ze zeker verder zijn gedaald sinds 2017 – al vijf jaar geleden een periode van achteruitgang in termen van hun carrière waren ingegaan, vandaar dat ik ze buiten beschouwing heb gelaten. Hetzelfde zouden sommigen kunnen suggereren van Maximilian Meyer, die waarschijnlijk op het hoogtepunt van zijn roem was toen hij als 18-jarige doorbrak bij Schalke en genoot van een sensationeel debuutseizoen waarin hij vergelijkingen verdiende met een tiener Lionel Messi.

In 2017, een jaar waarin Meyer 22 jaar oud werd, begon Domenico Tedesco hem in een veel diepere rol te spelen op het verdedigende middenveld, waar hij floreerde door een cruciale rol te spelen toen Schalke in het seizoen 2017-2018 tweede werd in de Bundesliga. Dat lijkt inmiddels alweer een hele tijd geleden. Meyer won in 2017 ook het EK U-21 als sleutelfiguur voor Duitsland, terwijl hij nog steeds een meer geavanceerde rol speelde voor het nationale team en daarmee zijn brede scala aan talenten tentoonspreidde. Het is misschien om die reden dat toen Meyer en zijn zaakwaarnemer in april 2018 ruzie kregen met de hiërarchie van Schalke en besloten zijn contract te beëindigen, ze er vertrouwen in hadden dat een superclub Meyer graag gratis zou willen contracteren.

Zo zou het niet helemaal uitpakken, in ieder geval gezien de looneisen van Meyer en nog steeds zonder club binnen een week na de start van het seizoen. Meyer tekende bij Crystal Palace. Het werd gezien als een grote staatsgreep voor Palace, maar ook voor hen zou het niet echt zo uitpakken. De flair en vindingrijkheid van Meyer leken nooit perfect te passen binnen het rigide en conservatieve Palace-team van Roy Hodgson, en dat bleek ook. Hodgson vertrouwde de Duitser duidelijk niet en na slechts 56 optredens in tweeëneenhalf seizoen werd zijn contract bij Selhurst Park met wederzijds goedvinden beëindigd.

In 2021 kwam Meyer bij Koln, gevolgd door Fenerbahce, en hij wordt momenteel uitgeleend aan de Turkse crisisclub die ook Mesut Özil in dienst heeft bij het Deense FC Midtjylland. Misschien is Midtjylland de plek waar Meyer zijn beste vorm zal herontdekken, maar voor een 26-jarige die Leroy Sané bij Schalke overtrof toen beiden nog tieners waren en nu wordt uitgeleend aan een team in de 18e hoogst gerangschikte competitie van de UEFA van een club in de 20e hoogst gerangschikte competitie van de UEFA, zonder enige grote blessures in die tijd, is dat enigszins uit de gratie.

4. Alexis Sánchez

Ik loop het gevaar dat ik me ga vervelen als ik over Alexis Sanchez praat, aangezien dit de tweede opeenvolgende HITC Sevens-video is waarin hij te zien is, maar ik kan hem op geen enkele manier buiten deze zeven video's laten. Het kalenderjaar 2017 was het laatste van Alexis Sánchez bij Arsenal, waar hij in totaal 125 doelpunten maakte in 166 wedstrijden. Tijdens zijn laatste kalenderjaar genoot hij een vergelijkbare prestatie met 24 doelpunten en 11 assists in 47 optredens, wat hem in 2017 meer gezamenlijke doelpunten opleverde dan Mauro Icardi en Kevin De Bruyne. Alleen al in de competitie had Sanchez in 2017 meer doelpuntenbijdragen dan Cristiano Ronaldo.

Dat is waarschijnlijk wat Manchester United ervan overtuigde, aangezien Sánchez nog maar zes maanden had over zijn deal bij Arsenal om vroeg toe te slaan en de Chileen te contracteren voordat hij gratis voor iedereen beschikbaar kwam. Ze waren niet de enigen. Pep Guardiola leek erop gebrand om herenigd te worden met Sánchez bij Manchester City, maar het was de ploeg van Mourinho die bereid was de hoogste lonen en – cruciaal – de £5 miljoen aan makelaarskosten te verhogen. Als je na 2013 bij Manchester United tekent, is de kans groot dat je een mislukkeling bent. Dat is in 99,9% van de gevallen waar, maar de omvang van de achteruitgang van Sánchez op Old Trafford onmiddellijk nadat hij halverwege het seizoen op de stippellijn tekende, lijkt mij enigszins onverklaarbaar.

west ham united vs leicester city voorspelling

Met een gemiddelde van 0,75 doelpunten per wedstrijd bij Arsenal Sanchez behaalde Sanchez slechts 0,31 doelpunten per 90 minuten op Old Trafford, waar hij de best betaalde speler in de Premier League werd. In 2019 kwam Sanchez aanvankelijk uitgeleend en vervolgens permanent bij Inter Milan, waarbij Manchester United nog steeds een aanzienlijk deel van zijn loon liet zakken. Nu hij 33 is, terwijl Sánchez zijn momenten heeft gehad in San Siro, blijft hij een schaduw van de speler die hij was bij Arsenal en Barcelona en zeker de speler die hij in 2017 was.

3. Radja Nainggolan

Dit lijkt misschien een ongebruikelijke of harde toevoeging, aangezien Radja Nainggolan tussen 2017 en nu tekende voor Inter Milan – en hij ziet er niet opgetogen uit waar hij drie jaar doorbracht voordat hij op 33-jarige leeftijd terugkeerde naar zijn geboortestad Antwerpen, waar hij de oudste speler van deze zeven werd. Dat is misschien de perceptie van de carrière van Radja Nainggolan van een afstand, maar degenen onder jullie die het Serie A-voetbal volgen, zullen zich goed bewust zijn van de dramatische achteruitgang van de Belgen na 2017. Een geweldige box-to-box-middenvelder op zijn best. Het is niet overdreven om te zeggen dat Nainggolan in het seizoen 2016-2017 een van de beste middenvelders van Europa was en de baas was over het middenveld toen Roma het seizoen afsloot als tweede in de Serie A, vier punten achter Juventus.

Nainggolan leverde dat seizoen twintig doelpunten en won daarmee de prijs voor Speler van het Seizoen in de Italiaanse hoofdstad. Het volgende seizoen was hij opnieuw uitstekend en werd hij voor het vierde seizoen op rij uitgeroepen tot Serie A Team van het Jaar. Dit was een voetballer op het hoogtepunt van zijn kunnen en op het hoogtepunt van de sport, vandaar dat Inter Milan bereid was € 38 miljoen aan hem uit te geven, plus zowel Davide Santon als de uitstekende jongere Nicolo Zaniolo, ondanks het feit dat Nainggolan al 30 was.

Het zou een vreselijke zaak blijken te zijn voor zowel Inter als Nainggolan. Tijdens zijn debuutcampagne kreeg Nainggolan een boete en schorsing van de club omdat hij te laat op de training verscheen. In het seizoen 2019/20 stuurde Inter Nainggolan uitgeleend aan Cagliari, waar hij op het punt leek te staan ​​om op permanente basis aan de slag te gaan, alleen omdat Cagliari er niet in slaagde hem een ​​bevredigend salaris te betalen, wat die deal in de weg stond. Na een teleurstellende terugkeer bij Inter, die in deze fase meer middenvelders had dan ze wisten wat ze met Nainggolan moesten doen, werd hij weer uitgeleend aan Cagliari, waar hij meer wedstrijden speelde dan ooit bij Inter voordat hij ermee instemde zijn contract bij zijn moederclub te beëindigen. De thuiskomst van Nainggolan in Antwerpen is romantisch, maar het is evenzeer een verhaal over een speler die sinds 2017 sterk achteruit gaat als een sprookje.

Het moet gezegd worden dat bij de vrouw van Nainggolan in 2019 kanker werd vastgesteld, wat uiteraard een grote impact op hem zal hebben gehad. Gelukkig is ze sinds 2020 in remissie en dat is natuurlijk veel belangrijker dan enig succes dat Nainggolan de afgelopen vijf jaar in de game had kunnen hebben.

2. Dele Alli

Zo dicht bij het veroveren van de eerste plaats van alle valpartijen in het voetbal sinds 2017, is die van Dele Alli misschien wel degene waar ik het minst op had gerekend. Het is misschien gemakkelijk om het nu te vergeten, maar Dele Alli is een van de beste jonge spelers die de Premier League sierde. Op 23-jarige leeftijd had hij veel meer doelpunten in de Premier League gescoord dan mensen als Frank Lampard, Paul Scholes en Steven Gerrard, zoals blijkt uit talloze afbeeldingen op sociale media, ondanks het feit dat hij al tweeënhalf seizoen voetbal in League One had gespeeld bij MK Dons voordat hij in de zomer van 2015 bij de Spurs tekende.

Ik kan me nog levendig herinneren dat ik op Wembley was toen Alli tijdens zijn debuut in Engeland een sensationeel doelpunt scoorde vanop afstand tegen Frankrijk, en dat was nog maar het begin. In het seizoen 2016-2017 scoorde Alli 22 doelpunten in 50 wedstrijden en in 2018 rangschikten CIES-analisten Alli als de meest waardevolle middenvelder ter wereld met een waardering van meer dan £ 170 miljoen. Samen met Harry Kane spelen leek het alsof de lucht de limiet was en dat Alli de toekomst van Engeland was.

Maar in het seizoen 2019/20, en vooral nadat Mauricio Pochettino werd ontslagen, viel de vorm van Alli van een klif. Verschillende managers hebben geprobeerd Alli op verschillende posities te spelen, maar de realiteit is dat hij er verloren uitziet als hij niet echt hoog op het veld wordt gespeeld, voorbij een centrumspits en op zoek is naar doelpunten. Zelfs als er een team is gebouwd op basis van zijn sterke punten, die noch Tottenham aan het einde, noch Everton nu op afstand zijn, is het vertrouwen van Alli aan stukken geschoten en ziet hij eruit als een schim van de speler die hij ooit was.

In 2017, toen hij 21 was, zei Mauricio Pochettino dat Alli de Ballon d'Or zou kunnen winnen. Nu hij 26 is, heeft hij de afgelopen twee seizoenen slechts vijf doelpunten gescoord in 53 wedstrijden en de hoop op een Alli-renaissance vervaagt. Als een van de slechts vier spelers die ooit tweemaal de PFA Young Player of the Year-prijs hebben gewonnen, samen met Robbie Fowler, is Ryan Giggs en Wayne Rooney Alli's val uit de gratie behoorlijk verbluffend en bedroevend om van een afstand te zien.

1. Eden Hazard

Over voormalig PFA Young Player of the Year-winnaars gesproken, Eden Hazard ontving die onderscheiding in het seizoen 2013-2014, gevolgd door de PFA Players 'Player of the Year-prijs in 2014-2015 en de PFA Fans' Player of the Year-prijs in 2018-19. Hazard werd ook PFA Team van het Jaar in vier van zijn zeven seizoenen in de Premier League, inclusief het seizoen 2016/17, en werd UEFA Team van het Jaar in 2017 en 2018. Met andere woorden: Eden Hazard was erg goed bij Chelsea en iedereen wist dat. Toen de Blues goed waren, inspireerde hij hen tot titels. Als ze slecht waren, zorgde hij ervoor dat ze altijd een bedreiging vormden.

Er waren in het hele wereldvoetbal hooguit tien spelers die beter waren dan Eden Hazard in 2017 en je zou kunnen stellen dat die er in de Premier League niet waren. In 2019 kwam er op 28-jarige leeftijd een einde aan Hazards tijd in West-Londen toen hij een gigantische overstap van € 146,1 miljoen naar Real Madrid maakte. Het leek helemaal aan de bovenkant van wat zelfs iemand zo goed als Eden Hazard op die leeftijd waard zou moeten zijn, maar één ding dat je kon garanderen was dat Hazard Madrid zou versterken en dat ze een van de beste spelers ter wereld hadden aangetrokken.

Of dat dachten we toch.

In werkelijkheid is Hazard verrassend ineffectief geweest in de Spaanse hoofdstad. Hoewel zijn eerste twee seizoenen werden geplaagd door blessures, was Hazard tot maart van dit seizoen grotendeels blessurevrij, maar hij speelde slechts 22 wedstrijden, scoorde slechts één doelpunt en gaf slechts twee assists, waarvan tweederde in de Copa del Rey. Er bestaat geen twijfel over dat blessures de tijd van Hazard in Madrid hebben verstoord, maar zijn problemen lijken veel dieper te gaan dan dat. De vorm van Vinicius Junior in zijn positie betekent dat het uiterst moeilijk is om enige toekomst voor de 31-jarige in het Santiago Bernabéu voor te stellen.

Gegeven waar Hazard in 2017 was en waar hij nu persoonlijk staat, zie ik geen enkele manier waarop hij deze zeven niet zou kunnen overtreffen.

Dat is het... Bale Pastore Emre Can James Rodriguez Douglas Costa Yevhen Konoplyanka en vooral Isco die 12e werd in de Ballon d'Or van 2017 en stemde vóór Luis Suarez en Kevin De Bruyne...