7 voetbaltoernooien die niet meer bestaan

Door de jaren heen komen en gaan voetbaltoernooien. Soms neemt hun populariteit af en besluiten de machthebbers er een einde aan te maken, terwijl andere keren ze worden vervangen of opgeslokt door een grotere of nieuwere concurrentie die het overbodig maakt.

De oudste nationale voetbalcompetitie ter wereld, de FA Cup, doet het nog steeds goed in zijn 148e jaar, maar weinig andere toernooien – nou ja, geen enkele – hebben zo’n lange levensduur gehad en ‘s werelds oudste internationale toernooi – de Britse thuiskampioenschappen – werd na 100 jaar bestaan ​​in 1984 afgeschaft.

vinicius junior gevecht

Hier zijn 7 van mijn persoonlijke favoriete uitgestorven voetbaltoernooien:

7. Anglo-Italiaanse beker

De Anglo-Italiaanse Cup was soms een beetje een auto-ongeluk, als we eerlijk zijn, maar het leverde een aantal briljante en bizarre resultaten op en geniet als zodanig een beetje een cultstatus. In de jaren zestig wonnen zowel Queens Park Rangers als Swindon Town de League Cup, maar in tegenstelling tot de toernooien waren er andere winnaars die hen geen kwalificatie voor de Inter-Cities Fairs Cup opleverden, omdat de UEFA niet toestond dat teams van het derde niveau aan het toernooi deelnamen.

Als reactie daarop organiseerde de FA wedstrijden tussen de winnaars van de League Cup en de winnaars van de Coppa Italia in een enkele tweebenige finale die bekend stond als de Anglo-Italiaanse League Cup. Dat toernooi duurde drie jaar – en keerde later terug in 1975 – maar wat nog belangrijker was, het verwierp de grotere Anglo-Italiaanse beker. Het toernooi, dat voor het eerst werd betwist in 1970, zou gastheer zijn voor zes Engelse clubs en zes Italiaanse clubs. De teams werden opgesplitst in drie groepen van vier teams met elk twee Engelse en twee Italiaanse clubs.

De Engelse club en de Italiaanse club met de meeste punten in hun respectievelijke competities zouden dan tegenover elkaar staan ​​in een eenbenige finale. In het eerste jaar werd Italië vertegenwoordigd door Napoli Juventus Lanerossi Roma Fiorentina en Lazio, terwijl de Engelsen werden vertegenwoordigd door Sheffield Wednesday Swindon Town Middlesbrough West Brom Sunderland en Wolves. Ongelooflijk genoeg zou het Swindon zijn die de eerste finale won door Napoli met 3-0 te verslaan in een finale in Napels, die na 79 minuten moest worden gestaakt vanwege ongeregeldheden veroorzaakt door de Napoli-fans.

Geweld zou een terugkerend thema worden van de kortstondige Anglo-Italiaanse beker, die in 1970 begon en in 1973 werd afgeschaft, hoewel deze later even kort terugkeerde in amateurformaat. In 1971 was het Blackpool die in de finale de baas was over Bologna. In 1972 wonnen de Italianen hun enige titel, waarbij Roma Blackpool dit keer in de finale versloeg en in het laatste toernooi in 1973 werd Fiorentina met 2-1 van Newcastle United weggestuurd.

6. UEFA-beker voor bekerwinnaars

Finale UEFA Cup Winners' Cup Chelsea tegen Stuttgart gehouden in het Råsunda Stadion. Chelsea won de wedstrijd met 1-0 dankzij een doelpunt van Gianfranco Zola op 13 mei 1998.

Een van de bekendere toernooien in deze zeven, aangezien het pas in 1999 werd afgeschaft en een grote Europese competitie was. De UEFA Cup Winners’ Cup werd vlak voor de millenniumwisseling opgeslorpt door de UEFA Cup, maar dat was in veel opzichten jammer. Oorspronkelijk was het de European Cup Winners’ Cup, maar later omgedoopt tot de UEFA Cup Winners’ Cup voor degenen onder u die niet weten dat dit toernooi deed wat er op de verpakking stond. Het was een Europese competitie voor de meest recente winnaars van elk van de binnenlandse knock-outcompetities.

Wat de Cup Winners’ Cup geweldig maakte, was het feit dat het van begin tot eind altijd een regelrechte knock-out was, zonder al deze onzin in de groepsfase. Fiorentina versloeg Rangers in de eerste finale van 1961, de enige keer dat het toernooi ooit een tweebenige finale had, en de populariteit van wat aanvankelijk een pilottoernooi was, overtuigde de UEFA ervan om het het jaar daarop uit te rollen.

Barcelona was het meest succesvolle team in de Cup Winners 'Cup en won het toernooi vier keer, terwijl Anderlecht AC Milan Dynamo Kiev en Chelsea het allemaal twee keer wonnen, maar geen enkel team behield ooit de titel. Dit geweldige toernooi werd uiteindelijk gedood door de uitbreiding van de Champions League, die alle grotere clubs begon op te zuigen omdat er meerdere deelnemers uit één land mogelijk waren. Als zodanig begonnen de populariteit en het prestige van de Cup Winners 'Cup af te nemen totdat deze uiteindelijk in 1999 werd verlaten.

5. Afro-Aziatische landenbeker

De Afro-Asian Cup of Nations was, zoals de naam al doet vermoeden, een intercontinentaal internationaal toernooi dat werd betwist door teams uit Afrika en Azië. Het toernooi, opgericht in 1978, zette de winnaars van de Asian Cup of de Asian Games tegenover de winnaars van de African Cup of Nations. Dat betekende dat er elk jaar slechts twee teams aan het toernooi deelnamen en dat ze het in een tweebenige finale zouden opnemen om de Afro-Aziatische kampioen te bepalen.

Het toernooi werd vrij regelmatig gestaakt of afgelast vanwege politieke en burgerlijke onrust en zou uiteindelijk ook om politieke redenen helemaal eindigen. In de eerste finale versloeg Iran Ghana met 3-0 in Ghana, maar won de trofee niet omdat ze de tweede etappe niet konden organiseren vanwege politieke problemen in Iran. De kampioenschappen van 1989 werden geannuleerd, de kampioenschappen van 2005 werden geannuleerd en de kampioenschappen van 1997 werden twee jaar uitgesteld, wat uiteindelijk resulteerde in het annuleren van het oorspronkelijk gearrangeerde kampioenschap van 1999.

Japan was het enige team dat het toernooi tweemaal won, terwijl Algerije, Kameroen, Nigeria, Zuid-Afrika en Zuid-Korea het allemaal één keer wonnen. De competitie werd oorspronkelijk in 2000 geannuleerd door de Confederation of African Football, die boos was over de Asian Football Confederation die het Duitse bod steunde om het WK 2006 boven dat van Zuid-Afrika te organiseren, maar keerde in 2007 kort terug voor een enkele finale. Er was ook een Afro-Aziatisch clubkampioenschap dat liep van 1986 tot 2000, waarbij de Egyptische giganten Zamalek de enige ploeg was die meerdere titels behaalde.

4. Mitropa-beker

BORDEAUX FRANKRIJK – 14 JUNI: Adam Nagy uit Hongarije controleert de bal onder druk van Zlatko Junuzovic uit Oostenrijk tijdens de UEFA EURO 2016 Groep F-wedstrijd tussen Oostenrijk en Hongarije in Stade…

Geboren uit de Oostenrijks-Hongaarse Challenge Cup en een belangrijke voorloper van de Europa Cup, was de Mitropa Cup een fantastisch voetbaltoernooi waar veel mensen niets van weten. De Mitropa Cup werd opgericht in 1927 en leek zich verder uit te breiden dan alleen de voormalige Oostenrijks-Hongaarse landen, waarbij alle Centraal-Europese landen werden betrokken. De officiële naam was de Central European Cup.

Dit betekende dat het toernooi bestond uit alle beste Europese clubs, met uitzondering van de Britse teams, aangezien Midden-Europa destijds de krachtpatser van het spel was. De Hongaarse grootheden Vasas waren veruit het meest succesvolle team op het toernooi en wonnen zes titels, terwijl Bologna en Sparta Praag gezamenlijk tweede werden met elk drie.

Hoewel de Mitropa Cup pas in 1992 werd stopgezet, onderging deze na de Tweede Wereldoorlog meerdere naamswijzigingen en werd deze in termen van prestige en belang in Midden-Europa grotendeels vervangen door de grotere Europa Cup/Champions League, die teams uit heel Europa binnenhaalde. Niettemin is de Mitropa Cup een enorm belangrijke competitie in de geschiedenis van het Europese voetbal en de winnaars van de eerste twintig jaar zouden het misschien wel kunnen rechtvaardigen om een ​​ster op hun shirt te hebben vanwege hun Mitropa-glorie.

3. Meestersvoetbal

Dit is een beetje ongebruikelijk, aangezien de rest allemaal professionele club- of internationale competities zijn, terwijl Masters Football in wezen tentoonstellingsmateriaal was voor veteranen ouder dan 35 jaar. Desondanks vermoed ik dat ik niet de enige ben die het mist om te zien hoe de oude profs naar dat rare blauwe veld gaan en de hoorns op Sky Sports sluiten. Persoonlijk keek ik in mijn jeugd enorm veel Masters Football en ik vond het briljant.

Masters Football was oorspronkelijk in ieder geval een seizoenscompetitie die bestond uit regionale voorronden en vervolgens een nationale finale die in het hele Verenigd Koninkrijk werd georganiseerd, vaak in ijshockeystadions. Van Ian Rush en Bryan Robson tot Steve McManaman en Paul Gascoigne, een aantal geweldige spelers – en een paar middelmatige spelers – namen deel aan de Masters-finale, die liep van 2000 tot 2011. Liverpool Leicester en Rangers waren de drie meest succesvolle ploegen die elk twee keer de titel wonnen.

De 11-jarige run kwam naar verluidt ten einde vanwege een gebrek aan belangstelling, niet op de schermen, maar bij de finale zelf, waarbij de opkomst blijkbaar afnam. Het bedrijf Football Masters bestaat eigenlijk nog steeds met een vrij klein Twitter-account en een website die eruitziet alsof hij regelrecht uit 1999 komt, maar de spellen zijn voornamelijk beperkt tot Azië, waar het bezoekersaantal iets groter moet zijn en het bedrijf zelf zijn hoofdkantoor in Singapore lijkt te hebben. Nog steeds bestaat Football Masters zoals we die kenden niet meer en ik mis het in ieder geval.

2. Roca-beker

Ipanema strand en strandtaferelen. Barraca van Edna en Sandra zegt dat het spandoek de plek markeert waar je strandstoelen, parasols en een ijskist voor koude drankjes kunt huren. Een Braziliaanse…

welke doelman heeft de beste reflexen

De Copa Julio Argentino Roca, beter bekend als de Roca Cup in het Engels, was het geesteskind van de toekomstige Argentijnse president Julio Argentino Roca, hoewel hij destijds de Argentijnse ambassadeur in Brazilië was. Voetbal groeide in populariteit in Zuid-Amerika in 1913 toen Roca het idee voorstelde en hij voelde dat een gezonde rivaliteit tussen Argentinië en Brazilië de populariteit en ontwikkeling van de sport zou kunnen bevorderen.

Het toernooi zou een ongelooflijk disfunctioneel toernooi zijn, zonder enige echte regelmaat. De twee landen speelden alleen al in 1939 en 1940 zeven keer tegen elkaar in het toernooi, ondanks dat ze sinds 1923 daarvoor niet meer in de competitie hadden gespeeld en elkaar daarna pas in 1945 weer ontmoetten. Brazilië won de eerste twee toevoegingen voordat Argentinië een periode van dominantie kreeg, maar Brazilië zou vanaf 1945 elk jaar opnieuw als beste uit de bus komen, behalve in 1971, wat het toernooi alleen maar gelijkspel zou opleveren.

In totaal won Brazilië acht titels tegen de vier van Argentinië, waarbij de laatste editie van het toernooi in 1976 plaatsvond. Er werd geen officiële reden gegeven voor het einde van de Roca Cup, maar vermoedelijk werd dit als onnodig beschouwd naast de Copa America en het WK, waarbij de rivaliteit tussen Brazilië en Argentinië nauwelijks meer aanmoediging nodig had. De Braziliaanse legende Pele maakte zijn eerste twee internationale optredens in de Roca Cup op 7 en 10 juli 1957. Het is niet verwonderlijk dat de 16-jarige in beide wedstrijden scoorde en daarmee de jongste doelpuntenmaker ooit van Brazilië werd – een record dat vijftig jaar later nog steeds staat.

1. Watney-beker

Het heeft misschien maar een schamele drie jaar geduurd, maar de Watney Cup moet vanwege zijn pure waanzin de geschiedenis ingaan als een van de grootste ter ziele gegane voetbalcompetities. De Watney Cup werd alleen in 1970, 1971, 1972 en 1973 betwist en werd gespeeld aan het begin van een nieuw seizoen en bestond uit de twee teams die het voorgaande seizoen de meeste doelpunten hadden gescoord in elk van de vier divisies van de Football League, dus acht teams in totaal.

Het toernooi had toen een waar doelpuntenfestijn moeten zijn en dat was het ook vaak. Derby County versloeg Manchester United in de eerste finale in 1970 en vanaf 1971 zou de buitenspelregel alleen van toepassing zijn binnen het strafschopgebied in plaats van buiten de middenlijn – om zo meer vrije scoringsresultaten te creëren. Het werkte in het eerste jaar toen Colchester United en West Brom met 4-4 gelijk speelden in de finale van 1971, maar niet zozeer in 1972 toen Bristol Rovers en Sheffield United in de finale met 0-0 gelijk speelden.

Uiteindelijk waren de vier winnaars Derby Colchester Bristol Rovers en Stoke City, wat betekent dat twee clubs uit de Eerste Klasse het wonnen, een club uit de Derde Klasse en een club uit de Vierde Klasse. De Watney Cup was het eerste Engelse voetbaltoernooi waarvan de naamrechten werden verkocht aan de in Londen gevestigde brouwerij Watney Mann. Het was ook de eerste Engelse competitie met een penalty shoot-out tussen Manchester United en Hull City. George Best werd de eerste speler die een penalty scoorde op Engelse bodem en Denis Law de eerste die er één miste, maar Manchester United won toch de dag toen Hull City-doelman Ian McKechnie niet alleen de eerste doelman werd die een penalty redde in Engeland, maar ook de eerste die er één miste.