7 beroemde voetbalmanagers die nutteloos waren als spelers

Voormalig Liverpool Aston Villa West Brom Fulham Chelsea Glasgow Rangers Tottenham Hotspur Engeland Brazilië en AC Milan managers zijn allemaal aanwezig.

Manchester United-baas Jose Mourinho had niet de meest illustere spelerscarrière

Een geweldige speler zijn, betekent niet hetzelfde als een geweldige manager, zoals Diego Maradona Hristo Stoichkov en Graeme Souness bewijzen dat. Het komt in het moderne spel echter nog steeds zelden voor dat er managers zijn die niet op zijn minst half fatsoenlijke spelers waren. Deze zeven bestaan ​​vrijwel uitsluitend uit zeer succesvolle managers, die geen van allen noemenswaardig succes hebben gehad als spelers. Hier zijn onze zeven beste managers die nutteloos waren als spelers:

7. Gerard Houllier

Voormalig Lyon Liverpool en Aston Villa-manager Gerard Houllier

2018 19 Keltisch

Bekend in Engeland na zijn tijd bij Liverpool en meer recentelijk bij Aston Villa, kwam Gerard Houllier nooit in de buurt van een doorbraak in het profvoetbal. Houllier volgde een opleiding tot onderwijzeres toen hij een jaar op een scholengemeenschap in Liverpool moest werken. Een enthousiaste voetballer Houllier sloot zich aan bij de plaatselijke amateurploeg Alsop, maar hij was precies zo'n enthousiaste speler en had nooit merkbare vaardigheden. Toen hij terugkeerde naar Frankrijk, begon hij te spelen voor amateur-minnows AC Le Touquet, waar hij speler-manager werd en daarmee zijn succesvolle managementcarrière begon.

6. Roy Hodgson

Een andere voormalige manager van Liverpool, Roy Hodgson, was een product van het jeugdsysteem van Crystal Palace, maar hij was nooit goed genoeg om door te breken in het eerste elftal van de Eagles en zakte terug naar de voetbalpiramide om te spelen voor Tonbridge Wells, een niet-competitieve ploeg; voordat hij naar Gravesend verhuist

5. Luiz Felipe Scolari

Ex-Brazilië en Chelsea-hoofdcoach Luiz Felipe Scolari

Luiz Felipe Scolari heeft als manager twintig prijzen gewonnen, waaronder het WK met Brazilië in 2002, maar als speler was hij echt verschrikkelijk. Ingezet als een no-nonsense verdediger was Scolari beter in het trappen van tegenstanders dan in de bal. De jonge Scolari was zo slecht dat hij plaatselijk bekend stond als perna-de-pau, wat zich vertaalt als houten been, een term die in Portugeessprekende landen vaak wordt gebruikt voor treurige voetballers. In zijn achtjarige carrière was het hoogste niveau waarop Scolari ooit speelde het derde niveau. Zoals Hodgson Scolari een nogal vernederend WK in 2014 had en momenteel leiding geeft aan Guangzhou Evergrande in China.

4. Bill Struth

Een plaquette in het Ibrox-stadion voor Glasgow Rangers-legende Bill Struth

WK-Zidane 1998

Met 30 trofeeën op zijn naam, waaronder 18 Schotse League-titels, 10 Schotse Cup-titels en twee Schotse League Cup-titels, is Bill Struth een van de meest succesvolle managers aller tijden; toch heeft hij als speler nooit voetbal op welk niveau dan ook gespeeld. Hij was een fervent sportman, maar het was atletiek waarin hij uitblonk voordat hij steenhouwer werd en een carrière in voetbalmanagement leek nooit waarschijnlijk. Nadat hij als trainer bij Clyde had gewerkt, sloot hij zich al snel aan bij Hearts en uiteindelijk Rangers, waar hij zo'n ongelooflijk succes zou hebben door 30 trofeeën te winnen in 34 jaar management.

3. Carlos Alberto Parreira

De tweede voormalige Braziliaanse manager die op deze lijst staat; Hoewel Luiz Felipe Scolari misschien bekend stond als ‘houten been’, konden mensen de vaardigheden van Parreira op het veld niet bespotten, omdat hij er nooit mee aan de slag ging. Hij had geen enkele speelervaring, maar nadat hij een aantal jaren fitnesscoach was geweest, werd hij gevraagd om coach te worden in Koeweit. Als we een paar decennia vooruit springen, heeft Parreira vijf landen naar het WK gebracht; Koeweit, VAE, Saoedi-Arabië, Zuid-Afrika en Brazilië, waarvan hij de laatste naar twee bracht en er één won in 1994. Parreira ging in 2010 met pensioen.

2. Andere villa's Boa's

Andre Villas-Boas heeft gemanaged bij Porto Chelsea, Tottenham en Zenit

Andre Villas Boas of AVB zoals hij algemeen bekend staat, is waarschijnlijk de meest spraakmakende actieve manager die nog nooit op welk niveau dan ook heeft gevoetbald. Dat wil zeggen niet op amateurniveau, niet op niet-competitief niveau, zelfs niet voor enige academies die wij kennen. AVB begon op 16-jarige leeftijd voor Sir Bobby Robson te werken en raakte vanaf dat moment ondergedompeld in het spel. Op 21-jarige leeftijd was hij assistent van Jose Mourinho in Porto en leidde hij het nationale team van de Britse Maagdeneilanden. Tegen de tijd dat hij 29 was, reed hij in de topklasse en in 2011 werd hij de jongste man die ooit een Europese titel als manager won. Voorheen van Spurs Chelsea en Zenit zoals Scolari is AVB nu manager in China bij Shanghai SIPG, waar hij een andere onzin-oud-speler Sven-Goran Eriksson verving.

1. Arrigo Sacchi

Eenmalig Italië AC Milan Atletico Madrid en Parma manager

Ik heb me nooit gerealiseerd dat je, om jockey te worden, eerst een paard moet zijn geweest. Dat waren de woorden van Arrigo Sacchi in het licht van de vraag of iemand die het spel niet op een fatsoenlijk niveau heeft gespeeld, ooit een club als AC Milan zou kunnen leiden. Er is geen groter voorbeeld van een goede manager die verre van een goede speler was dan Sacchi. Toen Italië in de WK-finale van 1994 tegenover Brazilië stond, waren de twee managers Carlos Alberto Parreira en Arrigo Sacchi, twee mannen die vrijwel geen speelervaring hadden met het leiden van de grootste voetbalwedstrijd ter wereld. Sacchi slaagde er niet in om de rang te halen bij de nederige Italiaanse teams Fusignano en Bellaria en werd in plaats daarvan schoenenverkoper.

Hij kreeg echter al snel zijn doorbraak in het management en nadat hij indruk had gemaakt bij Parma, kreeg hij de baan bij AC Milan waar hij geschiedenis zou schrijven. Hij beantwoordde snel zijn critici in Milaan en won de Serie A-titel in zijn debuutseizoen, het eerste seizoen van de club in negen jaar. Zijn grootste prestatie op managementgebied was echter ongetwijfeld het winnen van opeenvolgende Europacups in 1989 en 1990. Later leidde hij Italië en Atletico Madrid voordat hij terugkeerde naar Parma, waar hij in 2001 met pensioen ging.